Séra Skírnir Garðarsson skrifar:
Kristján Björnsson – nei takk!
Forseti hefur beðið um að biskupskjöri verði flýtt og að verkferlar varðandi tilnefningar verði virkjaðir hið snarasta. Ástæðan er meint umboðsleysi biskupsins Sr. Agnesar Sigurðardóttur, og verður ekki um það mál fjallað nánar hér, þó ærin ástæða væri til.
Þegar tilnefna skal einstaklinga sem svo á seinna stigi gætu tekið þátt í biskupskjöri, verður að hafa í huga mikilvægi þess að nefna til sögu heilsteypta og heiðarlega einstaklinga, sem myndu ráða við að sinna hinu helga biskupsembætti.
Prestar sem flækst hafa í stjórnsýslu Agnesar biskups, og jafnvel tekið þátt í að framfylgja ákvarðanatökum hennar í viðkvæmum málum, ætti ekki að tilnefna að svo komnu máli, enda eru sum málanna ekki til lykta leidd fyrir dómstólum ennþá.
Þetta á líka við um sitjandi vígslubiskup, Sr. Kristján Björnsson, sem því miður hefur komið beinlínis að nokkrum umdeildum málum, sem hvergi sér fyrir endann á. Þar er um að ræða að minnsta kosti þrjú mál, nefnilega mál prestanna Sr. Ólafs Jóhannssonar og Sr. Gunnars Sigurjónssonar, en hvorugur þeirra virðist hafa fengið réttláta málsmeðferð, og var vígslubiskup beinlínis aðili að máli Sr. Ólafs, þetta hef ég sjálfur heyrt hann segja frá.
Þá er ekki vitað til þess að vígslubiskup hafi beitt sér í máli Sr. Gunnars, í átt að réttlátri málsmeðferð.
Þriðja málið er þungt, alvarlegt og óafgreitt, og er þáttur vígslubiskups þar óumdeilanlega stór og alvarlegur, og er um að ræða mál Sr. Kristins J. Sigurþórssonar, sem velkist í kerfinu nú á þriðja ári eða svo.
