Íris Erlingsdóttir skrifar frá Bandaríkjunum:
Það er engin “hnefaleikakeppni kvenna” á Ólympíuleikunum, bara “hnefaleikakeppni.” Því tveir keppendanna eru karlmenn. Alveg eins og ef köttur keppir í hundakeppninni, þá erum við ekki lengur að tala um hundakeppni. Kannski gæludýrakeppni.
Báðum karlkeppendunum sem nú eru á Ólympíuleikunum – Imane Khelif frá Alsír (sem sigraði tvær hnefaleikakonur) Lin Yu-Ting frá Taívan – hafði verið vísað úr keppni á heimsmeistaramóti kvenna í hnefaleikum í Indlandi þegar prófsniðurstöður sýndu XY litninga þeirra. En af einhverjum annarlegum ástæðum, ákvað Alþjóðaólympíunefndin að það væri ásættanlegt að hætta lífi kvenkyns hnefaleikakappa með því að neyða þær til að berjast gegn körlum.
Trans-aðgerðasinnar og “bandamenn” þeirra (fjölmiðlakórinn og pólitískar bakraddir) eru ónæmir og hafa ofnæmi fyrir staðreyndum, en hér eru þær, engu að síður: “
“Meðal fullorðinn karl hefur 41% meiri fitulausan líkamsmassa (blóð, bein, vöðvar, brjósk) en meðalkona, 50% meiri vöðvamassa í fótleggjum og 75% meiri í handleggjum. Fótleggir hans eru 65% sterkari og efri líkami hans er 90% sterkari. Hinn yfirgnæfandi meiri styrkur efri hluta líkamans skýrist hvergi nærri af stærðarmun – eins og sést í lyftingakeppnum, þar sem keppendur eru settir saman í flokka skv. líkamsþyngd. Heimsmeistari karla í hverjum flokki lyftir um 30% meira en konur.”
Ein algengasta röksemdin sem trans-aðgerðasinnar nota gegn staðreyndinni um tvíkynjun mannvera er að “sumt fólk er intersex.” Þetta er non-sequitur og á eftir fylgir venjulega röð ósanninda.
Intersex (sem talið er hrjá e.t.v. 0,018% jarðarbúa) þýðir að svipgerðarkyn einstaklings – aðal kyneinkennin – er í ósamræmi við litningakyn hans. T.d., einstaklingur með Y litninga er líffræðilega karlkyns og hefur venjulega karlkyns kynfæri. Ef líkami þessa einstaklings þróar kvenkynfæri, þá er einstaklingurinn líffræðilegur karlmaður sem þjáist af læknisfræðilega ástandinu millikyn/intersexuality.
Einstaklingur sem hins vegar fæðist með Y litninga og ákveður að láta fjarlægja karlkyns kynfæri sín með skurðaðgerð, verður ekki skyndilega intersex. Intersex og “trans” eiga ekkert sameiginlegt. Enginn velur læknisfræðilega ástandið millikyn/intersexuality.
Fyrir 15 mínútum var þetta líffræði 101. En vegna þess að trans-aðgerðasinnar eru ennþá teknir alvarlega, ræður ruglið ríkjum. Og á Ólympíuleikunum varð afleiðingin af þessu sú að karlmaður – einstaklingur með XY-litninga – sló konu kjaftshögg í andlitið á hnefaleikamóti kvenna í beinni heimsútsendingu.
Efasemdum og gagnrýni á transkenningar er ávallt mætt með níðmælgi og þær þýddar sem staðhæfingar um “afneitun á tilvist ‘transfólks’” jafnvel fyrirhugaðar áætlanir gagnrýnenda um að “myrða transfólk,” eins og ætlunin sé að útrýma nýrri (eða ævafornri, eftir atvikum) homo sapiens tegund. En “transfólk” eru auðvitað bara fólk ➡️ karlar og konur ➡️ gagnkynhneigðir, samkynhneigðir eða tvíkynhneigðir einstaklingar – eins og allir aðrir jarðarbúar – sem hafa gripið til félagslegra og/eða læknisfræðilegra ráðstafana til að vera álitnir af gagnstæðu kyni.
Transaðgerðasinnar um allan heim hrópa nú “transfóbía” (eins og venjulega), jafnvel þeir sem staðhæfa að Khelif sé ekki “trans” heldur intersex. Þetta er hringavitleysa. Kynskipting í íþróttum hefur ekkert með “transgenderisma” að gera. Enginn er að útiloka karlmenn frá kveníþróttum til að plotta samsæri gegn “transfólki.” Okkur er alveg sama hvort karlmaður sem vill keppa í kvennaíþróttum er “trans” eða ekki. Það skiptir engu máli hvernig hann sjálfkennir sig. “Trans, kynsegin, hinsegin, hvorugkyn, kvári,” það skiptir ekki máli. Ef keppandi er karlmaður – ef hann hefur Y litning – á hann ekki að keppa í kvennaíþróttum. (Kvennaíþrótt með karlkyns keppendum er ekki kvennaíþrótt). Þegar karlmönnum er bannað að keppa í kvennaíþróttum, er ekki verið að banna “transfólki” að keppa í kvennaíþróttum. Það er verið að banna karlmönnum að keppa í kvennaíþróttum.
Óstaðfestar sögur segja að Khelif hafi einhvers konar röskun sem hafi haft áhrif á aðal kyneiginleika (svipgerðarkyn) hans, en það skiptir ekki máli. Khelif er karlmaður. Hver sem “röskunin” er – það er ekkert þriðja kyn. Engin undantekning er frá tvíkynjun spendýra (og þ.a.l. mannvera). Engin. Það er engin þriðja kynfruma, enginn þriðji fósturvísir. Allir eru annað hvort karlar eða konur. Allir.
Varaforseti World Boxing Organization og fyrrverandi framkvæmdastjóri Alþjóðlega hnefaleikasambandsins, Ístván Kovács, staðfesti í viðtölum við fjölmiðla að vitað hefði verið í tvö ár að Khelif er karlmaður. Hann sagðist sjálfur hafa haft samband við Alþjóða ólympíunefndina árið 2022, og varað við niðurstöðunum varðandi keppendurna, en ekkert var gert. “Það er ótrúlegt, en þeir hafa enn ekki svarað [mér].” Kovács sagði að testósterón væri ekki “vandamálið… því það má leiðrétta, heldur kynprófið, sem sýndi greinilega að [Khelif] er karlmaður.” Hann bætti við að fimm hnefaleikamenn hefðu verið prófaðir af Alþjóða hnefaleikasambandinu, “allir þeirra voru karlmenn… við létum Ólympíunefndina vita.”
Kovács vitnaði í fyrrverandi heimsmeistara í hnefaleikum kvenna, Máriu Kovács, sem sagði háðslega að nú væru “20% líkur á að einhver keppenda verði fyrir meiðslum á eistum” í hnefaleikum kvenna.
Sumir halda að þetta ofbeldi muni loksins fá transaðgerðarsinna til að viðurkenna að öll þeirra hugmyndafræði er byggð á lygum og er konum hættuleg. Það er ekki séns á því. Í fyrsta lagi er þeim nákvæmlega sama. Í öðru lagi hefur “kynjafræði” svo sýkt stofnanir þjóðfélagsins að fyrrum skynsamt fólk er ekki lengur fært um rökræna hugsun.
Þessi þróun mun óhjákvæmilega leiða til útdauða kvennaíþrótta. Ólympíuleikayfirvöldin og íþróttaráð telja augljóslega að þær séu ekki þess virði að halda í og transaðgerðarsinnum hefur verið leyft að taka sér svo mikil völd að flestar stofnanir og fjölmiðlakórinn skríða eins og barðir þrælar fyrir Trans-æðstuprestunum. Jafnvel fórnarlömb þeirra gagnrýna þá ekki, bæði af ótta við að missa lífsviðurværi sitt, að verða úthúðað, “cancellerað” og sum virðast hreinlega hafa Stokkhólmssyndróm.
Carini sem sagði hinn augljósa sannleika eftir ósigurinn, “þetta er ekki sanngjarnt,” sagðist ætla að “biðja [andstæðing sinn] afsökunar”! Hamori sagði, “Ég óska andstæðingi mínum hins besta í lokakeppninni.”
Sumir hugrakkar íþróttakonur hafa verið mjög duglegar að tjá sig um þessa fjöldasturlun, t.d. Riley Gaines, en flestar þegja af ótta við afleiðingar þess að tjá sig. Hver svo sem skoðun þeirra er á eigin íþróttum, verða þær varla hissa þegar hænurnar sem krefjast “inngildingar” refa í hænsabúinu verða étnar.
“Orðum fylgja ábyrgð”
Brandari! 🤣 Að vera kona er nú “þröngur stöðull kvenleika”! Því miður eru engir undirflokkar kvenkyns eða karlkyns. Það eru engar “sís konur” eða “trans konur” (eða “sís” og “trans” karlmenn) nema í Gender-Gremlensku trúarbrögðunum). Bara konur. Og karlmenn.
Og “út með hatrið” – með öðrum orðum – “engin umræða.” Ég þekki það vel af eigin reynslu.
Það er ákveðinn sannleikur í “transfóbía er skaðleg fyrir allar konur.” Margar konur og karlar sem gagnrýna trans-hugmyndafræðina (og gerast því sek um “transfóbíu” ➡️ “hatursorðræðu” sem getur lent orðræðuglæpamanninum í fangelsi) eru úthrópuð á samskiptamiðlum; sum hafa verið barin á götum úti, ofsótt og hótað ofbeldi, naugðun, atvinnumissi; þau og fjölskyldur þeirra fengið morðhótanir. Þekktir gagnrýnendur hafa þurft að kaupa sér 24/7 einka-öryggisvörslu í mörg ár.
En ég er sammála – “orðum fylgir ábyrgð.” Það er ábyrgðarhluti að dreifa áróðri í formi ósanninda og lyga sem leiða til fáfræði og hættulegra og heimskulegra stefnumarkandi ákvarðana, sem valda alvarlegu líkamstjóni, jafnvel dauða fólks. Transhugmyndafræði er skaðleg konum og er mesta ógn við réttindi samkynhneigðra og kvenna og líf og heilsu kvenna og ungmenna.
Svo… bara venjulegur vikudagur í Lalalandi. Á meðan Kína stúderaði sín geó-pólitísku plön; og Íran gerði sitt besta til að hefja þriðju heimsstyrjöldina og Demókratar og Scamala Kamalujah Harris einræðisvæddu Bandaríkin, einbeittu Vesturlandabúar sér að málefnum sem virkilega skipta máli – að rökræða hvað er kona? og hvers vegna karlmaður sem kýlir konu kjaftshöggi í andlitið og fær medalíu fyrir eru “framfarir.”
Ekki missa af spjallinu í næstu viku þegar við ræðum hvers vegna þyngdarafl er áróður öfga-hægrimanna.
Höfundur er fjölmiðlafræðingur
Imane Khelif, einn tveggja karl-keppenda sigrar Angelu Carini í hnefaleikakeppni á Ólympíuleikunum.